Lesjes loslaten. Je kent ze als moeder zeker. Ik wel in elk geval. Zo'n lesje voelt zelden gelijk gemakkelijk. Maar na verloop van tijd ga je merken je dat je toch maar beter gewoon een beetje mee kunt geven. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat er eigenlijk alleen maar weer goeie, gezonde dingen voor jezelf én voor anderen uit voort gekomen zijn.
Zo verloopt het steeds met het stapje voor stapje loslaten van mijn drie levensechte kinderen. En zo verliep het ook met het loslaten van een stukje van mijn vierde kind. Het begon dankzij knieproblemen niet helemaal vrijwillig, dit lesje. En voor het mooie ging het me ook allemaal net ff een tikkie te snel. Maar inmiddels zie ik in wat het loslaten me hier (wederom) oplevert -en gaat opleveren nog- en ben ik er blij mee.
Heel blij zelfs. Heel blij dat collega Lisa van der Horst op mijn pad is gekomen en dat zij op haar beurt ook weer dingen heeft durven loslaten. De zekerheden van haar vaste baan bijvoorbeeld, door met mij in zee te willen gaan als ZZP-er. Ik vind dat vertrouwen niet vanzelfsprekend en ben haar (en haar vriend) daar heel dankbaar voor.
Lisa begon zo'n 1,5 jaar geleden als sporter bij me, tijdens haar zwangerschap van Suus. Sinds mei van dit jaar is ze steeds iets meer trainingen van me gaan overnemen. En nu start ze vanaf 1 december dus ook als fysio hier in de praktijk. Ik ben heel gelukkig sowieso met haar als mens. Maar ook met haar als vakkundige collega. Het is echt niet makkelijk om überhaupt een collega te vinden namelijk in deze tijd, laat staan zo'n fijne goeie! Als ik aan íemand een stuk kind moet overdragen, dan absoluut aan haar.
Extra dank en respect vind ik dan ook op z'n plaats aan collega's Maurice en Danielle van Sanos Rugzorg, dat ook zíj hebben durven loslaten en 'hun' Lisa in goede harmonie laten gaan. We werkten de afgelopen twee jaar al fijn samen altijd, als Alphense praktijken met een gedeelde 'corebusiness', maar hopelijk wordt dat vanaf nu alleen nog maar meer en beter. Ik verheug me erop!
Lisa zal vanaf komende woensdag dus nog meer te zien zijn in de trainingsuurtjes, maar ook op dinsdag, woensdag en vrijdag in de praktijk aan de slag gaan met jullie bekken- en rugklachten. En verder kan zij iets waar ik helemaal niet goed in ben, namelijk je helpen bij nek-, hoofdpijn- en kaakklachten. Last van? Waag zeker even een belletje/ appje naar haar! Misschien is het voor jou ook tijd dat je het een of ander lekker leert loslaten ;)
Enneh... nog ff voor de zekerheid: alle buiken blijven gewoon voor mij hoor! Die laat ik pas los als ik dood ben :) Daarnaast ga ik me verder richten op onderwijs op het gebied van vrouwspecifieke zorg- en training (www.whacademy.nl) en heb ik wat meer tijd om mijn steentje bij te dragen aan wetenschappelijk onderzoek m.b.t. de buikwand. En hopelijk kan er tenslotte op termijn dan ook gewoon weer eens een fysiek stapje bij i.p.v. alleen maar af. Want loslaten ván groepen is mooi. Maar los gaan mét groepen toch nog net iets mooier... We gaan het zien. Voorlopig voel ik mij in elk geval zonder twijfel een gelukkig en bevoorrecht mens zo. Dank jullie wel allemaal voor jullie aandeel daarin! Miriam
