Op aarde vond ik er weinig aan eigenlijk eerlijk gezegd. Aan dat hele 2019. Nog steeds ontelbaar veel zegeningen, maar veel pijn en verlies ook wel voor één jaartje wat mij betreft.
Gelukkig was 2019 ook het jaar waarin ik met hulp van velen een Planet B maakte. Mijn eigen kleine fijne ‘Mom’s Planet’ en dat bleek een top idee. Het was nooit een stip aan de horizon om een eigen praktijk te starten -en die stip heb ik nog steeds niet overigens-, maar na zestien jaar steeds strakker wordend zorgkeurslijf, was ik echt toe aan een Plan(et) B. Alleen een toevallige vondst op Funda was nog maar nodig, om het "gewoon te doen".
Het was aardig hard werken. Naast tegelijk ook een nieuw huis. Een gezin. De Women’s Health Academy met Ellen. Zelf trainen. En de rest van de aardse hindernissen. Verder vond ik het soms lekker, maar vaak ook moeilijk om volledig mijn eigen bedrijfsmatige beslissingen te nemen. Het was fijn daarom, om diverse keuzes te kunnen bespreken met mijn all time favourite studiemaatje Lenneke, die gelijktijdig met mij, ook haar Plan B 'Summa Len' in werking zette. Zo terugkijkend, is het zeker nog niet wat het moet worden allemaal, maar ik ben ontzettend blij met hoe het nu al staat. En met de manier waarop ik mijn vak (weer) kan uitoefenen.
Zo genoot ik bijvoorbeeld van:
☆ Alle trainingsuurtjes op de woensdagavond bij Sport2BFit met 'mijn meiden'. Elastiekenlessen. Stokkenlessen. Ballenlessen. Een boksles met dank aan Faye. En zelfs het open NK Zwangerschapscampingbadminton hebben we gehad en vond navolging op diverse andere plekken in Nederland (in mei zeker editie 2!). Maar vooral heel veel krachtcircuitjes en goede gesprekken tijdens de cardio waren er. Ik blijf het fijn vinden om te werken in de Rijndijk. Het pand is en blijft geweldig. En fijn ook, om naast mijn lonely planet aan de Planetensingel, toch ook nog 1x per week directe collega’s te hebben. Vooral dank aan jou daarvoor Dave. Je bent een topper.
☆ Alle trainingsuurtjes buiten bij de Zegerplas. De Floor® uurtjes en de Buitenaardse training. Vooral de momenten waarop ik met mijn rechter hersenhelft mijn meiden instrueerde en met mijn linker fruithapjes gaf. Waarop ik peuters spontaan complete loopABC'tjes zag (na)doen. En waarop ik moeders zichzelf zag verbazen en elkaar motiveren, maken me ook nu weer aan het glimlachen.
☆ De avondjes Bevallingsvoorbereiding in mijn eigen fijne ruimte. Topsport is het, om in alle realiteit de dunne lijn tussen romantische roze en griezelige grijze wolk te bewandelen -en het bovendien nog gewoon een leuke avond voor iedereen (m/v) te maken ook-, maar des te groter de voldoening als dat lukt.
☆ Alle fysio-consulten, waarin moeders van Groningen tot Vlissingen (en ook een aantal vaders en niet-moeders trouwens) zich letterlijk bloot durfden te geven aan me, om een stapje verder te komen in hun buik- en bekkenherstel. Elke keer weer blij met mijn echo daarbij als extra gereedschap. De waarderingen op Zorgkaart liegen er niet om (nou ja, alleen die van m’n trotse pa dan). Dank voor jullie vertrouwen en voor het delen van je ervaringen. Het kan dus echt, contractvrij goede zorg leveren. Heel trots op en ik hoop een aanmoediging voor alle collega's die nog twijfelen of ze hun Plan B door zullen zetten. En dan meteen even een shout-out ook aan James Software en Fitmanager voor de fijne ondersteunende software. En aan mijn geregistreerde partner en mijn alles registrerende zwager voor de financiële checks. Administratie blijft zuigen, maar dankzij jullie toch net iets minder.
☆ Samenwerken. Zelf mag ik het ook graag doen, een operatie meekijken of me just for fun laten onderzoeken door een bekkenfysio en zou het nooit willen missen. Maar ik besef juist daardoor ook, dat intercollegiaal kennis opdoen niet vanzelfsprekend is en dat het in tijd en geld door niemand gecompenseerd wordt. Supertof dus dat diverse collega’s van binnen en buiten de fysiotherapie de tijd en moeite namen het afgelopen jaar, om mee te komen met hun klant of om gewoon even een belletje of een bakkie te doen. Dát is goede zorg. En dáár zouden (mede)mensen zich verzekerd van moeten voelen. Contract of geen contract.
☆ RunningMoms! Dit was een experiment dat hoe dan ook een vervolg moet krijgen. Wat een team vanaf week 1! Met speciale dank aan Elsbeth voor je support voor- en achter de schermen. Onbetaalbaar Els. Enorm veel respect voor deze groep moeders die iedereen, maar vooral toch ook weer zichzelf (wat is dat toch met vrouwen) verbaasd hebben, door in drie maanden van 0 naar 5km trainen. Ik hoop dat dit de start was van een lang en gelukkig loopleven voor jullie. En dat jullie vooral elkaar ook blijven opzoeken voor af en toe een rondje (motivatie). De groepsapp blijft wat mij betreft gewoon bestaan in elk geval! Verder ook minstens zoveel respect voor de meiden die door omstandigheden moesten afhaken. Op zékers gaan we dit klusje nog een keer afmaken!! Op zondag 12 januari kun je de RunningsMoms met eigen ogen zien bij de Zegerplasloop. Komt allen!
☆ CoreClass. Helaas heb ik dat maar één keer kunnen inplannen nog afgelopen jaar, maar oh wat ligt daar mijn hart. Bij het leuk maken van k*toefeningen (ja, letterlijk). En bij het laten voelen waar je nou eigenlijk helemaal mee bezig bent als je ‘coretraining’ doet. Moeders die al jaren planken en burpee'en en gekkigheid doen, maar nog nooit écht hun buik hebben gevoeld... please kom in 2020!! Gaan we wat nieuws doen samen.
☆ Praatjes maken. Ik geloof niet dat ik een grote praatjesmaker ben in het dagelijks leven, maar als het over mijn werk gaat mag ik dat graag doen. Praatjes houden in de Centering Pregnancy groepen van Vivre en Wereldkind is wel een van mijn favorieten. Er komen nooit veel klanten uit (daar doe ik nog iets niet goed), maar met een groep zwangeren, een verloskundige en een kraamverzorgende praten over het bewegingsapparaat en bewegen, kan gewoon alleen maar goed en waardevol zijn. Naast het onderwijs voor de Women’s Health Academy, heb ik verder weinig inhoudelijke praatjes gedaan afgelopen jaar. Begin februari mag ik weer, tijdens de opening van het Centrum voor Diastase in Utrecht. Een mooi initiatief van de plastisch chirurgen daar en heel fijn (en terecht!) dat zij fysiotherapie opgenomen hebben in hun behandeltraject. Absoluut iets om naar uit te kijken. ☆ En last but not least, zoals elk jaar nog de geboortecijfers. Alleen de cijfers uit de groepen Zwangerschapstraining heb ik voor je. Van de meiden die pas na hun bevalling instapten bij de Hersteltraining, alleen de Bevallingsvoorbereiding volgden of voor fysio bij me kwamen heb ik het niet bijgehouden.
De eindstand voor 2019: 14 jongetjes en 17 meisjes
Het blijft magisch om een stukje mee op te mogen lopen in deze bijzondere periode. Elke keer dat er weer een gezond baby’tje geboren wordt, de moeder met een goed gevoel terug kan kijken op haar bevalling en zij met een aantal weken weer zin heeft om te komen trainen, voel ik mij een heule dankbare juf. Van alle kindjes weet ik het verhaal en ze zijn allemaal bijzonder. Maar de vier fantastische gezonde kids, van drie moeders die ik ook gekend heb in tijden van intens verdriet, pijn en grote zorgen, waren dit jaar toch wel de kers op de taart. Geweldig blij voor jullie!
En natuurlijk was er ook nog dat ene meisje en met haar wil ik graag afsluiten. Met mijn nichtje Zoë, naar wie we allemaal zo uitkeken. Haar naam moet altijd worden blijven genoemd en dus ook hier in dit jaaroverzichtje. Zoë is 1 van de 17 meisjes, maar we gaan haar niet zien opgroeien. Zoë blijft altijd dat schattige baby’tje. Met 1000% zorg en liefde zo mooi voldragen door mijn dappere zusje. Ik ben haar en mijn net zo dappere zwager er intens dankbaar voor, dat ik Zoë na haar geboorte nog even heb mogen vasthouden. Ik zal haar lieve gezichtje en het gevoel van haar prachtige, maar veel te stille lijfje in mijn armen nooit vergeten.
Dat niets, maar dan ook helemaal niets vanzelfsprekend is in het leven, werd maar weer eens keihard duidelijk. Dat dingen voorkomen, waaraan je helemaal niets kunt voorkómen. Dat het is wat het is. En dat we dus elke dag gewoon keihard moeten plukken wat er te plukken valt ❀
Over een jaar hoop ik weer een verhaaltje als dit te kunnen schrijven. Over een kalm en gezond aards jaartje dan graag. En over een gezellige gezonde drukte op Mom's Planet. Ik zal de boer op moeten om dat laatste voor elkaar te krijgen en ik hoop van harte dat jullie me daarbij willen helpen. En misschien hoort een goed openingsfeestje daar ook eens bij. Het fijne van iets dat nog niet geopend is, is dat dat 't altijd nog kan worden zeg ik altijd maar… We gaan het zien.
Ik wens jullie een gezond en lief 2020 toe. Met heel veel plannen A. En anders gewoon een plan B of C of andere letter naar keuze. Maar maak er iets van en PLUK! En als ik daar op een of andere manier aan kan bijdragen: heel graag.
Liefs, Miriam
