Een smaakvol blog over een bitterzoet jaartje
Jaaaaaa joh 2022. Wat moet je ermee... Ontelbaar veel heerlijke dingen gebeurd en geleerd. Maar een beetje een bijsmaakje zit er toch ook wel aan. Een klein proeverijtje daarom van mijn vijf typische 2022 hapjes. Zitvlees, garnalenkroketjes en ham and eggs op een bedje van toverballen. Met beschuit met muisjes toe. Bijzondere combinatie inderdaad, geef ik toe. Maar probeer het gewoon!
Zitvlees Om te beginnen was 2022 natuurlijk het jaar van m'n transfer naar #teampatient (linksonder). In mei om precies te zijn. Niet helemaal m'n droomtransfer in eerste instantie. Maar omdat mijn kwaliteiten 'je helemaal de t*fus werken' en 'altijd de vrije ruimte zien' er zo lekker tot hun recht komen, teken ik nu zelfs nog voor een seizoentje bij. En ook een beetje natuurlijk omdat ik gewoon nog ff alles wil winnen wat er te winnen valt en zo ver zijn we helaas nog niet. Hopelijk wel met lekker veel speelminuten van hoofdtrainer Jan dit seizoen en zo min mogelijk bankzitten. Want ik heb er weliswaar drie kilo kont bij, maar wat voor vlees dat precies is weet ik niet. In elk geval geen zitvlees. Maastrichts zuurvlees, dat zal het zijn. Want zuur is het verdomme stiekem wel een beetje hoor, die twee stappen vooruit en één stap terug steeds. Klaar mee.
Enfin, we gaan het zien volgend jaar. Verder goed gezond gelukkig. En voor nu in elk geval blij met wat er al verholpen is, met de onwijs betrokken en vakkundige manier waarop en met hoe snel ik steeds herstel. Das het belangrijkste. En ga voor de rest maar gewoon de musical zien ofzo straks als dit hele verhaal af is. Of lees HIER m'n zeven belangrijkste lesjes alvast.
Wel een groot en officieel dankjewel nog even hier aan iedereen die m'n verzorger/ coach/ fysio/ invaller/ supporter/ etc. is geweest. Zonder jullie was het allemaal pas écht zuur (o.a. rechtsmidden). Garnalenkroketjes Ellen aka #devennoot en ik hadden ook dit jaar Papendal weer als tweede thuis voor onze Women's Health Academy. We hebben een warme band inmiddels met de nodige personeelsleden en het was pittig om te zien begin van dit jaar dat de crisis niet alleen onze heerlijke garnalenkroketjes bij het lunchbuffet had geraakt, maar ook hen.
Desalniettemin zijn we nog altijd onwijs tevreden en blij met het energieke sfeertje daar, dus zijn we er volgend jaar ook weer graag te gast voor het startweekend van Floor en voor Door en voor onze bestseller over de buikwand. Die laatste loopt al sinds de start in 2018 zo lekker, dat we begin dit jaar bedachten dat we er misschien ook wel een symposium over konden organiseren voor een mannetje (m/v) of 100. En ja joh... Dat bleken we te kunnen! Uitverkocht en wel. Zo vet! Hoop dat we volgend jaar of anders in 2024 nog eens een keer zo'n feestje kunnen bouwen en dan helemaal up & running graag. Dat ging nu niet helemaal lekker, zo een strakke week voor ingreep #2 i.v.m. materiaalpech (linksboven). En verder gaan we volgend jaar weer Snijzaal, Blijdorp en 'Pijn bij vrouwen' doen met Vincent. De man die altijd 100x dichterbij voelt dan ie helaas woont (middenboven). We gaan door met de buikwandcursus natuurlijk. En met nog wat kleine projectjes. Blijft een kadootje om dit naast het dagelijks werk te mogen doen. Dankjewel voor alles weer dit jaar El. #jeweettoch
Ham and eggs Je moet erbij geweest zijn, dat is altijd met die dingen. Maar sinds we wat Jiskefet klassiekers terugkeken op ons vriendenweekend met de Pasen is ham and eggs weer in gebruik (midden). Hèmmenèks. Helemaal niks dus ja. Ik hou ervan. En ik had er opeens veel tijd voor. Genoten het afgelopen jaar van alle uurtjes met fijne mensen, die helemaal nergens over gingen. Fantaseren over hèmmenèks met de nichten (linksmidden). Zingen over hèmmenèks met de roeimaatjes in een hotel in Willemstad. Mét eerste roeiprijs op zak, die moet zeker in het jaaroverzicht (middenonder). Hèmmenèks weten met de vrienden in pubquizjes (en toch in de top 3 eindigen). En het gaf allemaal hèmmenèks. Gewoon fijn om samen te zijn en dat dat allemaal weer mocht en kon dit jaar (rechtsonder). Hard werken is fijn, maar hèmmenèks ook.
Toverballen Ja, beetje apart. Kan er niks aan doen. Maar ze zijn wel lekker en dit gaat dus over mijn veel te groot wordende zoons. En ook over mijn dochter trouwens. En over hoeveel spreekwoordelijke ballen ze alle drie hebben. Daar kun je jezelf denk ik wel een beeld bij vormen, met een moeder die vijf van de twaalf maanden ligt te kijken hoe de mannen van VisTV hun maden zwemles geven. Dat vraagt inderdaad om de nodige zelfstandigheid. En man wat hebben ze dat goed opgepakt! Wasjes draaien. Zelf opstaan. 'Violentatta's' maken (= 'koffie verkracht' met veel te veel melk). Klas 1, 2 en 5 van het tweetalig gymnasium. En een beetje leuke, humorvolle mensen ook nog. Dat is toch magisch. Supertrots en dankbaar. En #thedad verdient uiteraard ook een ereplaatsje hier. Altijd de stille kracht, hoeveel ballen er ook in de lucht zijn. Volgend jaar 25 jaar samen. Waar we die opeens vandaan getoverd hebben weet ik ook niet. Maar het is in elk geval niet voor niks.
Zoon 2 is trouwens ook létterlijk gaan ballen het afgelopen jaar, wat ik ook echt een hoogtepuntje vind. Als ik later groot was wilde ik altijd al voetbalmoeder worden. No pressure, maar gaaf om dat na 15 jaar -in elk geval voor een seizoentje- te mogen zijn. Ga door jongen! Je hebt, anders dan je ouders, nog talent ook.
Beschuit met muisjes De planeet draaide behoorlijk door dankzij mijn fantastische collega's Lisa, Elske en ook Anouk nog heel eventjes, dank meiden!! Weer topwaarderingen op Zorgkaart. En wat was het weer een vruchtbaar jaar ook nog. Heel blij en dankbaar voor het een stukje mee op mogen lopen met alle moeders die bij ons kwamen voor fysio, training of bevallingsvoorbereiding. Niet bijgehouden hoeveel kindjes er in totaal geboren zijn, maar in onze Floor® trainingsgroepen waren het er in elk geval 64, 26 jongens en 38 meisjes. Alweer een record!
Dat blijdschap en verdriet naast elkaar kunnen bestaan, bleek helaas ook dit jaar weer. De kleine Luuk zien we verdrietig genoeg niet opgroeien. Maar ook hem zullen we -net als de andere 59 kindjes van dit jaar- nooit vergeten. En ook zíjn ouders hebben een geweldige prestatie geleverd en zijn voor altijd zijn enige echte ouders.
Voor volgend jaar staan er mooie nieuwe dingen op het menu voor de planeet. Met een baby'tje voor Lisa. Met verloskundige Marike, die onlangs bij ons is ingetrokken. Met hopelijk weer veel meer eventjes, want de Kers-op-de-taart training en de Jaarmarktestafette vanuit Kersvers en de vriendenborrel bij Sunset, smaakten zó naar meer... En met een tweede vestiging die eraan zit te komen en met hopelijk nog een nieuwe collega! Iets te prematuur nog allemaal om daar nu al meer over te schrijven, maar zodra die bevalling een feit is ben je natuurlijk de eerste die het hoort. Extra bedankje vanaf hier nog tot slot aan de Alphense verloskundigen, aan de knappe én lieve plastisch chirurgen van het Diak, aan Alphia -en dan vooral aan de opa's van de ochtendploeg-, aan de/mijn maten van FysiovdBerg en aan de maatjes van FysioKlein voor de super fijne samenwerking. Heel graag volgend jaar verder zo!
Nou, dat was ‘m wel weer zo’n beetje denk ik. Champagne toe zou ik zeggen! En eigenlijk best wel trek gekregen nu ook eigenlijk in 2023. Wat jij? Zullen we 'm gewoon maar bestellen en ervan gaan genieten?
Liefs! Miriam