top of page
  • Foto van schrijverMiriam Hockx

Op gevoel is ook een doel

Bijgewerkt op: 13 jul. 2021

Sinds ik het twijfelachtige hoogtepunt in mijn sportcarrière heb bereikt dat m'n knie eerder klotst dan m’n oksels, is hardlopen om tijden te verbeteren, afstanden te vergroten (prestatiedoelen) en te winnen van anderen (resultaatdoelen) niet onwijs leuk meer. Om mezelf de nodige teleurstelling en frustratie te besparen, zou stoppen een optie kunnen zijn. Maar daarvoor is lopen al zeker 25 jaar een te fijn en belangrijk onderdeel van mijn (kwaliteit van) leven. En sowieso ben ik trouwens niet zo goed in stoppen. Ik hou meer van beginnen. En dus begon ik opnieuw. Heel vaak opnieuw zelfs de afgelopen jaren. En dankzij nieuwe doelen -niet meer in getallen, maar in ervaringen- gaat dat prima. "Ontspannen" lopen bijvoorbeeld, kan zo'n nieuw doel van me zijn tegenwoordig. Of "met losse voeten". Of "met korte pasjes". Het bevalt me goed. En mooiste nog eigenlijk van dat soort "gevoel-doelen" (procesdoelen), vind ik niet alleen dat, hoe langer je ermee bezig bent, hoe meer je er de sport van gaat inzien, maar ook dat je merkt dat je op die manier uiteindelijk misschien zelfs beter "presteert", dan wanneer je prestatie- of resultaatdoelen had nagestreefd. Ook mooi is trouwens dat je met deze manier van lopen fysiek eigenlijk nooit zóveel van jezelf vraagt, dat je overbelastingsblessures -die zo vaak optreden bij (weer) beginnende lopers- oploopt. Ik gun elke loper de sport en de winst van procesdoelen en daarom deel ik graag mijn eenvoudige 7 stappenplannetje met je: Stap 1. Trek je loopspullen aan. Bij goed weer als vandaag gewoon voor kort gaan. Bij minder weer: kies laagjes, want het kan zijn dat je jezelf niet (zo snel) warm loopt. Horloge mag zeker mee, maar kijk er pas op na afloop. Stap 2. Kies een rondje dat je heel graag doet en dat je in elk geval aan één stuk kunt wandelen. Vanochtend was dat voor mij een "Rondje Woubrugge", met de perfecte mix van een stuk langs een vaart, van die heerlijke eindeloos rechte einden polder met rijen bomen en een kronkelend landweggetje toe. De exacte afstand en m'n PR ben ik natuurlijk heus niet vergeten, maar dat was leuk voor toen. Nu heb ik nieuwe doelen. "Gemakkelijk lopen" doe ik het goed op weet ik inmiddels. Dus dat deed ik. Stap 3. Wandel een goed stuk in, totdat je het gevoel krijgt dat je ook heus wel een stukje zou kunnen rennen. Misschien niet hard, maar het geinige was dat dat dus ook juist niet hoefde. Versnel je pas iets, hel een beetje voorover en laat het wandelen ontspannen overgaan in een klein holletje.


Stap 4. Op het moment dat je merkt dat je moet gaan "douwen" om door te kunnen rennen vertraag je eerst en ga je vervolgens terug wandelen. Na hoeveel minuten/ meters dat is? Geen idee. Geen intervallen op kwantiteit. Kwaliteit gingen we voor! Stukgaan doe je maar op je fiets. Of in een krachthonk. Of op de atletiekbaan, daar mag ik dat ook graag doen op een paar honderd metertjes. Stap 5. Belangrijkste stap! Trek je geen ene, maar dan ook echt geen ene f*ck aan van wat iedereen misschien allemaal wel niet denkt, over iemand die zomaar een beetje loopt te wandelen in haar sportpak. Ten eerste zijn al die andere mensen waarschijnlijk ook gewoon alleen maar met zichzelf bezig en zien ze jou niet eens. Ten tweede, al zouden ze je zien en dat denken: niemand weet van hoe ver je (letterlijk/ figuurlijk) komt en hoe ver je nog gaat. En daar heeft niemand dus ook maar iets mee te maken. Dat je hier loopt, betekent dat je buiten in beweging bent en dat is gewoon 100% goed. (punt) En ten derde, hoe kom je eigenlijk bij die gedachte? Denk jij soms ook zo over anderen? Over mij? Mooi is dat! Kap eens ff lekker mee! Oh niet? Dat doe je niet? Nou, dan doen "die anderen" dat toch ook niet? Of wel? Ben jij zoveel unieker en beter dan zij? Jaaaaa, denk daar maar eens over na ;) Stap 6. Stop met nadenken en ga weer een stukje rennen als je voelt dat 't er weer in zit (en trek je vooral ALLES aan van die bewonderende blikken van al die mensen die iemand, die net nog heel gewoon liep te lopen, zomaar opeens zien gaan rennen). En hobbel weer zolang als het voldoet aan je "gevoel-doel". Niet "gemakkelijk" meer? Vertraag en ga wandelen. Stap 7. Herhaal stap 3 t/m 6 tot je je mooie rondje rond bent en vergeet onderweg vooral niet te genieten van je rust en je vrijheid. Van het feit dat je überhaupt in de gezondheid bent dat je buiten kunt rondlopen. En natuurlijk ook van allerlei luchtiger zaken nog als aardappelvelden in bloei, bermbloemetjes, vlinders, een bonte specht vanochtend, jong vee, medeburgers die een duim naar je opsteken, de geur van groen en van de altijd mooie Hollandse luchten. Je doel is bereikt als stap 1 t/m 7 gelukt is. En dan kun je thuis genieten van je welverdiende bakkie. Bij mij was dat vandaag na verrassend weinig wandelen en weinig klotsen ook aan alle kanten. En natuurlijk is dat fijn, maar 't kan verkeren en dat is ook ok. Bakkie smaakt sowieso altijd goed na lekker buiten bezig te zijn geweest. Probeer het!








145 weergaven0 opmerkingen
bottom of page