Daar is ze dan

Daar is ze dan! Saar Guusje Straatman, geboren op 22-3-2023 om 6:12 uur.

Ruim drie weekjes geleden zijn wij opnieuw ouders geworden. Mijn verlof voelde steeds meer als verlof. Thuis rommelen, bakkie bij Barista doen, mini rompers vouwen en elke dag stofzuigen. Naam was duidelijk, kaartje was uitgekozen, bevalbad hadden we even getest. Want we waren het erover eens geworden om voor een thuisbevalling in bad te gaan. Gedurende die weken lekker genoten van het getrappel en het gevoel gehad dat ze het nog wel lekker had daar binnen. Ik dacht: 'Ze meldt zich wel als ze er klaar voor is.' Maar toen was ik ineens voorbij de uitgerekende datum en kreeg ik voor mijn gevoel ineens 'keuzes'. Wel of niet strippen? Wanneer laten inleiden? Of gewoon nog lekker afwachten? Nu wist ik wat de voor- en nadelen hiervan waren en toch gaf het mij onrust. Gek hè?! Dinsdagochtend stond ik op met wat onrust in mijn lijf en denkend aan al die 'opties'. Mogelijk kwam dat ook omdat ik die dag erna een controle zou hebben om die opties te bespreken. Ik voelde me goed, buik was rustig en ik voelde de kleine meid bewegen. Kortom geen teken van een startende bevalling. Die dinsdagmiddag stond er nog een intercollegiaal overleg met de dames van Vivre, ook mijn eigen verloskundigenpraktijk. Ik dacht: 'Ik kan thuis afwachten of gewoon nog even aanhaken.' Mijn omgeving zei: 'Moet je dat wel doen?' Maar mijn reactie was: 'Er is niks veiligers dan overleggen met drieverloskundige erbij en dan heb ik tenminste een beetje afleiding.' Zo gezegd zo gedaan en niks aan de hand natuurlijk :)

Die avond sliep onze dochter Suus niet thuis, dat was al de planning. Maar mocht het toevallig gaan gebeuren natuurlijk wel zo handig. We zijn gaan slapen, alles was nog steeds rustig en ik had ook niet het gevoel dat het eventueel zou kunnen gaan gebeuren. Dat liep (gelukkig) anders, het begon die nacht vanzelf. Ik dacht: 'Yes! Geen keuzes die ik hoef te maken, ze komt gewoon netjes uit zichzelf. Hoppaaa daar gaan we!' 😊💪

Ik wilde graag thuis in bad bevallen, dus nadat de verloskundige was gebeld begon mijn partner Robin met zijn taak: het bevalbad oppompen en vullen. We moeten zeggen: ideaal voor als je partner een beetje op ziet tegen een thuisbevalling! Huur gewooneen bad of je hem nou wel of niet gebruikt, het geeft hem in elk geval een taak aan het begin van de bevalling en dat was fijn haha🤭 De bevalling verliep 'soepel' en onder begeleiding van de verloskundige en partus kraamverzorgsters kwam Saar ter wereld in bad. Die woensdag zijn we met elkaar geweest. Suus kwam de volgende ochtend thuis. Wij waren heel benieuwd wat ze ervan zou vinden. Suus heeft namelijk negen maanden ontkend dat er iets van een baby aan zou komen. Zelfs bij de verloskundige was het allemaal niet waar. Na het voorlezen van een aantal boeken, dacht ze dat er dan wel een draak in mijn buik moest zitten 😅 Dus ja, hoe zou ze reageren bij het zien van haar zusje? Ze liep vol van nieuwsgierigheid de slaapkamer in, keek in het wiegje en zei meteen: 'Aaaah Saar, heel lief!' Sindsdien is het na het slapen of bij thuiskomst het eerste wat ze vraagt: 'Saar aaien?'. Kortom twee hele blije, trotse en ook wel een beetje opgeluchte ouders.

De komende tijd gaat in het teken staan van onze draai vinden als een gezin van vier, werken aan mijn herstel en genieten van mijn laatste weken verlof. Vanochtend de hersteltraining weer opgepakt. Dus mogelijk zien we elkaar binnenkort daar of lekker buiten achter de kinderwagen ;)

Liefs, Lisa