Alstublieft. Voor morgen bij de kater, de taaie oliebol en het skischansspringen: het inmiddels traditionele jaaroverzichtje. Vorig jaar eindigde ik een uiteraard weer lang verhaal (gelukkig praat ik wel kort) met dat ik nog niet zoveel ideetjes had eigenlijk voor 2021. Nou, niets is minder waar gebleken hoor! Haha, die malle rijksoverheid.nl heeft weer het beste uit me gehaald. Trainen in duo’s. In kwartetten. Met groepsinstructie. Met zonder instructie. In de openbare ruimte. Oh nee juist niet. Voor vijven. Na vijven. Binnen. Buiten. Met QR. Zonder QR. Online. Nee, toch ook weer live. Of allebei. Vriendenborrels (linksonder). Stickers. Ommetjes. Groepsdrukprojecten. Drive throughs (rechts midden). En weet ik veel wat we allemaal bedacht hebben om door te kunnen én te gaan, binnen de immer wisselende geldende maatregelen. Gelukkig heb ik geen hekel aan kijken wat er wel kan. En wél aan stil zitten. Maar een klein zuchtje is me af en toe wel eens ontglipt hoor. Lieve appjes van trouwe klanten om te vertellen dat ze het zo onwijs waardeerden hoe we ons best deden om toch steeds iets leuks en zinvols te blijven bieden, zorgden op zulke momenten steevast voor de broodnodige schop onder de kont en voor het weer gewoon lekker door gaan. Wat daar zeker ook bij hielp is dat niet alleen vaste klanten, de gemeente en onze trainingslocaties Alphia en Fysiotherapiepraktijk van den Berg bleven supporten bij alles, maar ook dat de nieuwe aanmeldingen bleven komen. Zelfs ongezien, online haken ook nu weer nieuwe meiden aan voor proeflesjes (en ze blijven :) ). Heel bijzonder. Zo heeft corona in elk geval míjn planeet toch iets moois gebracht. Werden er in 2020 32 kindjes geboren in de trainingsgroepen. Dit jaar waren het er 56! 27 meisjes en 29 jongetjes, allemaal veilig geland. En dan tel ik dus alle kindjes uit de bevallingsvoorbereidingsgroepen, uit de personal training en de fysiotherapie niet mee. Het zijn er echt onwijs veel bij elkaar. En alle namen en verhalen zitten in m’n hoofd. Zonder moeite. Het gaat vanzelf, want het blijft geweldig om met jullie allemaal een stukje mee te mogen lopen. Super dankbare juf hier. Of jufFEN moet ik nu zeggen. Want sinds halverwege dit jaar zijn we natuurlijk samen! Dat kan je niet ontgaan zijn. Ik schreef in m’n vorige oudejaars dat ik hoopte op uitbreiding, omdat ik het werk -met zoveel groepen en eerlijk gezegd toch ook wel zoveel knieklachten- fysiek eigenlijk niet meer aan kon. Maar ik was natuurlijk een super grote vasthoudende zeikerd. Want het is mijn bedrijf. Mijn mooie eigen grote kind. Dat zo mooi ‘eigen’ en groot is geworden door ja, ‘mij’ (en #thedad en mijn andere rotsen in de branding uiteraard!). Maar op een dag bracht het lot me Lisa en ik wist dat het goed was. In mei is ze begonnen met het overnemen van trainingen en sinds 1 december heeft ze haar baan opgezegd en werkt ze ook 2,5 dag in de praktijk. Ontzettend blij mee en ook weer veel nieuwe ideeën dankzij haar komst. De site is weer eens netjes geüpdatet (met Lisa heb ik ook haar vriend erbij gekregen, ook blij met jou Robin!). We hebben hartstikke mooie nieuwe flyers met prachtige foto’s (midden onder). En er komt nog veel meer leuks aan. Als je er 100% op kunt vertrouwen dat iemand lekker kan vangen is loslaten eigenlijk een makkie. Het loslaten van m’n hardloopleven was niet zo’n makkie. Ik wist ook niet zo goed hoe of met wat ik die uitlaatklep moest opvangen. Daarom ook veel te lang over gedaan eigenlijk, maar toch aardig gelukt met veel dank aan topcollega’s Jan en Tom, die me ons mooie vak van de andere kant lieten zien het afgelopen jaar. Én met dank aan de uitstekende vangkunsten van sloeproeivereniging Sloepweesje in Hoogmade. Rechtsboven m’n laatste loopwedstrijdje. Rechtsonder m'n eerste roeiwedstrijdje. Een rondje om Pampus vanuit Muiden. Echt een fantastische ervaring, waarin ik (bijna) al m’n frustraties overboord geflikkerd heb. En iets wat ik natuurlijk nooit beleefd had als ik nog hardloper was geweest. 2021 was het jaar dat ik sloeproeier werd. En het jaar dat ik 40 werd (niet te missen linksboven)! Feestje zit nog ergens in een vat niet te verzuren. Maar ik ben al lang blij joh. Dat ik het geworden ben en dat ik elke dag lol mag hebben met die steeds groter wordende gezonde ‘gasten’. De sneeuw en het ijs in februari was gaaf met ze. Vanaf het huis van m’n zwager en schoonzus zo de Westeinderplassen opstappen was super en pakt niemand ons meer af (midden boven). Net als de zomervakantie in de Ardennen met de extra aanloop van allerlei lievelingsmensen (midden). En as we speak weer bezig aan een provincietje in het kader van onze tour. Goud allemaal. Verdrietig was dat we in september opa Hockx verloren. Maar ook dat was gelukkig niet alleen maar verdrietig. Het afscheid dat we met z’n allen (en 'met z'n allen' dat zijn echt heul veul Hockxen voor wie dat nog niet wist) organiseerden en namen was warm en waardevol. En dan m’n andere kind natuurlijk nog even, de Women’s Health Academy. Ook daar was het voortdurend schakelen. Gelukkig is Ellen daar minstens zo goed in als ik en hebben we ook hier zo goed mogelijk door kunnen draaien. Hele periodes waren we druk met niks: afzeggen en verzetten. En in de tussentijd werkten we ons de tandjes om al het geannuleerde weer in te halen. Trots op onze samenwerking. Op hoe deze club in haar eigen tempo’tje groeit. En op hoe een fijne vibes er altijd hangen tijdens al onze cursussen. Maakt niet uit wie er les geeft of deel neemt. Het is gewoon altijd een feestje. Iets wat vaste gastheer Papendal kennelijk ook opgemerkt had en daarom kregen (en deden!) we begin van de zomer ons eigen Energy arrangement daar (links midden). Nooit verzonnen dat zoiets op ons pad zou komen. Maar ja, dat heb je ook als je überhaupt niet echt een strak pad hebt uitgestippeld. Des te leuker vaak de dingen, waar je over struikelt onderweg :) En dan wil ik graag afsluiten met een enorme klapper, die we zelf eigenlijk ook niet meer aan zagen komen. Nee, geen baby's meer. Haast nog mooier dan dat en het enige dat níet bleek te kunnen in 2021: het spuuglelijke rood (rechts midden achter de mutsen) gaat na drie jaar van de gevel! Door grote drukte bij de kozijnenboeren, op een grijze haar na dit jaar niet gelukt. Maar over anderhalve week gaat het dan toch echt gebeuren hoor! Foto’s volgen binnenkort zeker :)
Voor nu dank jullie wel voor alles dit jaar weer ♥
Een gezellige, rustige oudjaarsavond gewenst en een gezond en lief 2022!
Miriam
