Afgelopen week lag ik -na het roeien van drie rondjes Muiden-Pampus-Muiden in behoorlijk goor weer- even twee dagen goed voor Pampus. Dag 1 in m'n bed. Daar was heel weinig aan. Maar dag 2 op de bank. En dat bood natuurlijk ideale ruimte om eens ff lekker rustig (Vis)TV te kijken. En om even m'n jaarlijkse 'overstapweekpreek' te schrijven.
Want ja ja, het is weer begonnen hoor! Ik zag het al aan de contractaanbiedingen van zorgverzekeraars in m'n inbox. Maar nu dus ook aan de reclame-tsunami op TV, tussen de vangdrang naar baarzen en braassems door. Het overstapcircus is weer definitief in het land!
Komt dat zien, komt dat zien! Primitief, voorspelbaar, voyeuristisch en randje zielig. Maar ja, das circus hè... Een kleine greep uit de voorbijgekomen acts.
Ik heb genoten van een prachtige blonde vrouw zonder ledematen, die lekker blij is en goed kan praten. (VGZ)
De donkere man, die heel erg van preventie houdt. En mooi kan sporten in een park met een kind op z'n nek, was ook heel onderhoudend. (NN)
Ook heerlijk was de parade van slechtziende en dove mensen, die allemaal nog een nieuw hulpmiddel mochten uitzoeken van de Schoonenbergen en de Specsavers' en dan weer "omi" kunnen horen van een meisje bij een geit. Gewoon omdat het kon. Want ja, als het nog in je aanvullende verzekering zit, dan mag het op. Mensen met klachten aan hun bewegingsapparaat kwamen niet voorbij. Want de fysio's krijgen -op of niet- straf namelijk als ze meer behandelen, dan wat beschreven staat als 'gemiddeld'. De vuurspuwer was gelukkig ook thuis gebleven in plaats van de hele tent in de fik te steken, omdat íe nog een potje brandverzekering had. Want niet overconsumeren is natuurlijk altijd een gezond idee. En zou sowieso de norm moeten zijn.
Verrassend was verder nog de clownsact van mijn eigen beroepsvereniging. Ik verwachtte eigenlijk een messenact namelijk. Maar dit was ook hilarisch. Chapeau chapeau. Een showtje van fysio's, die al koorddansend een lachwekkend groot aantal ballen in de lucht hielden. En toen kwam daar het Koninklijk Genootschap voor Fysiotherapie en gooide er -hoppaaa- gewoon nog eentje bij. Ja, haha! Dat kan natuurlijk nooit... "Kwaliteitskader" heette het extra balletje. Lachen joh. Helemaal doorzichtig. Maar toch ook weer niet. Want niemand wist nog hoe die er precies uit zou zien. Iets met visitatie ja, dat was het wel. Dus een paar fysio's renden weg. En een paar gingen al braaf krom staan. Maar nee.... dát was het dan weer niet... Meer werk ook niet... Maar wel een extra bal... Nou ja, je had erbij geweest moeten zijn denk ik om het te snappen. Super knap verzonnen in elk geval weer.
De grande finale -deels achter de coulissen- met papieren tijgers, angsthazen, mollen, twee honden die vechten om een been, Trojaanse paarden, katten in zakken, konijnen uit hoge hoeden, wolven in schaapskleren en natuurlijk échte directeuren en paarse krokodillen was niet nieuw en is eigenlijk het hele jaar door wel ergens in het zorglandschap te bezichtigen. Maar blijft vermakelijk. Volgend jaar gewoon lekker weer!
Enfin. Ga het hele circus zeker zelf maar eens rustig van een afstandje bekijken met je kritische blik en vorm je eigen oordeel. Heb ik even tijd voor mijn kleine preek nog. Beloofd is beloofd.
Jaarlijkse bemoedigende woorden voor de collega's:
Als je omstandigheden er ook maar iéts naar zijn. Twijfel niet en teken niet! Contractvrij werken is de hemel. En zorgt ervoor dat je die kwaliteit potverdimme weer door je aderen voelt strómen gewoon. Tijd voor je mensen. Eigen regie. Ja, dáárvoor was je ooit fysio geworden. Nooit voor het geld. Nooit voor nodeloze administratie. Nee. Voor je hárt. Voor je hart, dat harder gaat kloppen bij mensen en bij bewegen ♡
Mooie bijkomstigheid van contractvrij werken is ook nog trouwens dat je -in plaats van voor steeds kleinere koekjes door steeds kleinere hoepeltjes- gewoon (h)eerlijke ruime hoepels kunt kopen als je wilt, van je (h)eerlijke eigen verdiende geld. En ook (h)eerlijke grote koeken. Gevulde zelfs. Gevuld met liefde voor je vak. Moet je je werk wel goed doen natuurlijk. Anders gaan de mensen naar de buurman. Maar dat was ook iets met 'kwaliteit' toch?
En voor iedereen in Nederland:
Als je kunt (en ik weet dat dat -net als aanvullende verzekeringen- spijtig genoeg niet voor iedereen weggelegd is), verzeker je niet aanvullend, maar maak zelf een spaarpotje. Het is niet voor niets dat er zoveel verzekeraars bestaan en dat zij in deze weken weer voor tientallen miljoenen euro's reclame maken. Als ze niet aan ons verdienden bestonden ze niet. Koop zelf je aanvullende zorg. Net als je schoenen. Die koop je ook gewoon bij een schoenenwinkel. En niet via een potje bij je schoenverzekeraar of weet-ik-veel-wie er ook nog een centje aan jouw nieuwe schoenen wil verdienen. Direct is gewoon altijd het eerlijkst en het goedkoopst. Waar of niet?
Reken het dus op z'n minst eens uit de komende anderhalve maand, wat je per jaar zou kunnen sparen als je geen premie zou betalen voor een aanvullende verzekering. En besef daarbij dat verzekeraars soms ook nog eens dingen beloven aan jou, die wij als zorgverlener helemaal niet waar kunnen maken. Ze vertellen je niet over behandelplafonds. Of over behandelgemiddeldes waarop wij door hen op worden afgerekend. En waardoor jij dus soms niet de volledige zorg kan krijgen, waarvoor je bij hen gespaard hebt.
En tot slot: Zorgverleners die contractvrij werken zijn echt maar zelden mysterieuze dure charlatans, al wil jouw zorgverzekeraar je dat misschien doen laten geloven. Maar veel vaker -om niet te zeggen altijd- juist de eerlijke, gedreven, ervaren professionals, die gewoon niet meer met elk circus mee willen.
Liefs, Miriam