Ja, sommige dingen moet je een beetje stevig neerzetten. Je bekken bijvoorbeeld.
En al helemaal als je zwanger bent. Alle gewrichten laten bij zwangeren wat meer beweging toe en dus ook die in het bekken, met het schaambeen aan de voorkant en de SI-gewrichten aan de achterkant. Allemaal bedoeld om de groei en uiteindelijk ook de geboorte van je kleine mogelijk te maken natuurlijk. 100% Normaal dus, waarmee we de ‘ziekte’ bekkeninstabiliteit tijdens de zwangerschap dus direct ook het predicaat 100% bullshit kunnen geven. ‘Bekkeninstabiliteit’ is gewoon één van de vele prachtige principes die Moeder Natuur voor de vrouwtjesmens bedacht heeft. En voor de vrouwtjesdieren ook trouwens.
Een jaar of 20-25 geleden werd bekkeninstabiliteit nog wel als aandoening gezien. Er werd bedrust voorgeschreven. Vrouwen werden afhankelijk van rolstoelen en krukken. En bekkengewrichten werden met regelmaat operatief aan elkaar geschroefd. Gelukkig hebben we geleerd en weten we nu hoe belangrijk het is om juist in beweging te blijven en je spierkracht op peil te houden, zodat het onschuldige soepeler worden, niet verwordt tot een pijnlijk chronisch invaliderend probleem.
Maar die 84% van de Nederlandse zwangeren met pijn ergens tussen rug en knieën dan? Ja, die zijn er zeker en ik zal de laatste zijn die zegt dat bekkenPIJN ook bullshit is. Nee, bekkenpijn is een super serieuze klacht, die bij veel aanstaande moeders ontstaat door een iets veranderde stand binnen de versoepelde gewrichtjes en doordat spieren rondom het bekken harder moeten werken dan ze aankunnen. Bekkenpijn is een klacht die veel impact kan hebben en die snel de juiste aandacht behoeft. Pijn is trouwens altijd een super serieuze klacht. Een serieuze klacht, die serieus bekeken moet worden, omdat het zoiets complex is.
Pijn is een product van je brein. Altijd. Pijn is een spannende cocktail van een prikkel uit je lijf, gemixt met (nieuwe of oude) gedachtes en emoties. Primaire pijn kan zeker een alarmsignaal zijn. Maar hoe langer ergens pijn bestaat, hoe langer het de kans krijgt een loopje met je te nemen. Een goedbedoeld loopje met je brein, je alarmsysteem. En ook gewoon een loopje met je loopje natuurlijk. Pijn en ook angst voor pijn, zorgen ervoor dat je je anders gaat bewegen. Niet efficiënter meestal. Goed blijven bewegen. Stevig, vanuit je basis (die duidelijk ergens anders ligt door de groei van je buik). In conditie blijven. Positieve gedachtes houden. En slim omgaan met je energie. Allemaal belangrijke ingrediënten voor minder klachten en goed herstel. En hoe eerder hoe makkelijker.
Als je last hebt, zoek dan dus zeker hulp om te checken waar je je energie beter wel en beter niet in kunt steken. Maar laat nooit, maar dan ook NOOIT een bekkenpatiënt van je maken. Patiënt zijn is namelijk ook al bullshit. Je BENT nooit patiënt. Je bent gewoon een mens met al haar mogelijkheden en je HEBT klachten. Dat lijkt misschien een kinderachtig verschilletje, maar het is van levensbelang zou ik haast zeggen. Het is om te huilen hoe vaak mensen nog een (goedbedoelde) klap van de medische molen krijgen. Ze ergens een behandelkamer uitgelopen zijn met het idee dat ze ‘kapot’ zijn. Dat hun herstel volledig buiten hun eigen vermogen ligt. En dat hun nieuwe identiteit ‘patiënt’ is. Nee! Je lijf is trainbaar. Je brein is trainbaar. Steek daar alles in wat je hebt. En ja, er zijn uitzonderingen en blessures die niet meer helemaal de oude worden. Ik weet het. Ook bullshit happens zo af en toe. Maar op naar die 2.0 van jezelf dan!
Collega’s die je mens laten en goed op de hoogte zijn van het onderzoeken en behandelen van bekkenpijn, vind je vast op meerdere plekken, maar zeker via de website
www.rosttherapy.com. Een paar behandelingen zou meer dan genoeg moeten zijn om goed verder te kunnen. En download ook zeker de gratis app Rost Moves Mamas voor simpele adviezen bij je dagelijkse dingen. Mama kan de was doen. En zich fatsoenlijk omdraaien in bed ook. En een beetje normaal traplopen. En nou ja, kijk zelf maar even verder wat er nog voor je tussen staat en doe er je voordeel mee.
Liefs, Miriam
