- Geen overgewicht, maar wel een buikje sinds je moeder bent?
- Je staat niet meer te springen om wat jumping-jacks te doen?
- Je hebt een vermoeide onderrug.
- Obstipatie. Een navelbreuk...
Herkenbaar? Een combinatie van de dingen hierboven? Misschien ben jij dan ook één van die jonge moeders die 'een diastase' heeft overgehouden aan de lichamelijke topprestatie, die zwangerschap&bevalling heet. Je rechte buikspieren zijn wat verder meegerekt dan ze eigenlijk konden, waardoor de (samen)werking niet helemaal/ helemaal niet optimaal meer is daar binnen…
Eind 2013 deed ik de YVLO-ZwangerFit® opleiding en leerde ik voor het eerst over diastase. Daarvoor had ik er eerlijk gezegd nog nooit serieus van gehoord en vooral dát was het ook eigenlijk wat me direct raakte. Ik had potverdikkie een master in de sportfysiotherapie, 10 jaar werkervaring en tussendoor zelf ook nog effe 3 kindjes gekregen... Hoe kon het?
Ik ging lezen, eerst veel lezen. En toen vragen en praten en zoeken. En voelen ook ja, heel veel voelen...
En zo ontdekte ik dat:
1.) Ik me zeker niet hoefde te schamen voor mijn lacune, want er bleek bij heel veel mensen/collega's maar heel weinig echt bekend. En 2.) Ik me er absoluut verder in wilde verdiepen! Zoiets normaals -want elke vrouw heeft bij 35 weken zwangerschap een diastase- en tegelijk zoiets bijzonders... EN iets dat bij onvolledig herstel echt een lelijke impact kan hebben op je leven... Dat verdient toch brede signalering en gespecialiseerde begeleiding?
Door o.a. mijn kritische diastase-vragen, kreeg ik een jaar na het afronden van mijn YVLO-ZwangerFit® opleiding een aanstelling aangeboden bij YVLO. Een extra trigger -en ook extra mogelijkheden voor me- om verder te verdiepen. Heerlijk om ergens goed in te zitten en tegelijk ook superfrustrerend, want ‘hoe meer je weet hoe minder je weet’ gaat ook hier op. Het “amazing-one-size-fits-all preventie- en herstelprogramma” waar we allemaal op hopen en wat her en der ook zeker aangeboden wordt, blijkt een absolute utopie. Het bestaat niet. Onderzoeken zijn gedaan bij te kleine, niet representatieve populaties, meten met verschillende maten en/of spreken elkaar tegen. We moeten af gaan op het individu.
Sommige vrouwen herstellen beter wanneer zij juist (wel) hun rechte buikspieren gaan trainen, al dan niet tijdelijk ondersteund met bijvoorbeeld tape. Anderen hebben juist baat bij meer focus op hun diepe- en soms ook schuine buikspieren. En moet het nou liggend, zittend, staand, bridgend. Kan het plankend...? Alleen voelen, zien in real life en meten met echografie is weten! En dan nog is er geen garantie, maar dat geeft in elk geval wel de beste uitgangspositie.
Wat wél duidelijk is, is dat je er met alleen buikspiertraining sowieso nog niet bent. Je gewone dagelijkse houding en activiteiten spelen ook een belangrijke rol. En verder hoe je ademhaalt (buikdruk). En of je je bekkenbodemspieren goed en op de juiste momenten kunt aanspannen en loslaten... Allemaal voor iedereen weer anders en dus: voor iedereen een ander programma/ recept, met andere ingrediënten en een andere baktijd.
Diastase is inmiddels mijn "core-business" geworden. Ik zie clienten uit het hele land en dat is mooi, maar tegelijkertijd natuurlijk ook belachelijk. Iedereen zou gewoon dicht bij huis van deskundig advies voorzien moeten kunnen worden en daarom ben ik -samen met collega Ellen Aalpoel uit Deventer en een werkgroep van aantal enthousiaste mensen- in het najaar van 2016 gestart met het opzetten van DiastaseNetwerk Nederland. Binnen dat netwerk gaan experts uit verschillende disciplines regionaal samenwerken om samen preventie en zorg rond diastase-problematiek te verbeteren. Ik nodig je van harte uit om even een kijkje te nemen op de website en laat me weten wat je er van vindt!
Let's bridge the gap!
